Το Πασχαλινό τραπέζι είναι από εκείνες τις περιπτώσεις που κάθε χρόνο σου δίνεται η δυνατότητα να δοκιμάσεις τις αντοχές σου στο φαγητό. Όλοι ξέρουμε τι γίνεται εκείνη την μέρα στα Ελληνικά σπίτια και στις εξοχές.
Σύμφωνα με πρόχειρους υπολογισμούς μου, υπολογίζω ότι σε ένα τέτοιο τραπέζι υπάρχουν τόσες μερίδες φαγητού όσος ο αριθμός των ατόμων που βρίσκονται εκεί επί 3 ή 4. Για παράδειγμα αν οι παρευρισκόμενοι εκεί είναι 10 τότε το διαθέσιμο φαγητό αντιστοιχεί σε 30-40 ανθρώπους.
Και δεν είναι μόνο αυτό το άτυπο φεστιβάλ χοληστερίνης (LDL) που στήνεται, συνήθως υπάρχουν στο τέλος και ένα ή περισσότερα γλυκά, είτε χειροποίητα είτε από αυτά που έφεραν οι καλεσμένοι (τα οποία συνήθως είναι από ζαχαροπλαστείο).
Και τέλος πάντων για να μην τα πολυλογώ, μπαίνοντας σε αυτή την διαδικασία ίσως θα είναι χρήσιμο προς αποφυγή δυσάρεστων καταστάσεων να έχουμε κατά νου την σκηνή με τον Mr. Creosote (βλέπε Monty Python’s The Meaning of Life).
Έχοντας πει αυτά, ας περάσουμε τώρα στο “ψητό”, μερικές συνταγές για το μενού της ημέρας 🙂
Φρυγαδέλι
Αν μόνο μία φορά τον χρόνο τρώμε κάτι ψημένο στην σούβλα, αυτή πιθανότατα είναι το Πάσχα. Συνήθως το περιστρεφόμενο επί της σούβλας είναι κάποιο αμνοερίφιο, αλλά οι πιο μερακλήδες προχωράνε και σε πρόσθετες δημιουργίες, όπως για παράδειγμα το κοκορέτσι.
Σε αυτό το μήκος κύματος, βρίσκεται και το φρυγαδέλι, το οποίο ίσως δεν είναι τόσο γνωστό όσο η γαρδούμπα, αλλά αν κάποιος το δοκιμάσει μια φορά, ενδέχεται να του αρέσει. Έχει μια κάποια διαδικασία η προετοιμασία του, όχι όμως κάτι δύσκολο.
Κόκκινα αυγά
Ανάμεσα σε όλα τα άλλα, στήνεται και μια μίνι αυγομαχία, οπότε τα ταπεινά αυγουλάκια δεν λείπουν και αυτά από την περίσταση.
Το βάψιμο των Πασχαλινών αυγών, είναι από τα έθιμα που εύκολα μπορείς να ακολουθήσεις, γιατί δεν έχει κάποια ιδιαίτερη διαδικασία όπως π.χ. τα τσουρέκια που συνηθίζουμε να φτιάχνουμε. Τα να ετοιμάσεις τα κόκκινα αυγά είναι σχεδόν όσο απλό είναι να φτιάξεις τα συνηθισμένα βραστά αυγά. Εμείς τα βάφουμε με φύλλα από κρεμμύδι.
Τηγανιά
Αν και το Πάσχα έχει καθιερωθεί η κατανάλωση κρέατος από αρνί ή από κατσίκι, υπάρχουν αρκετοί που δεν τους ενθουσιάζει η γεύση των αμνοεριφίων, οπότε για αυτούς συχνά στα τραπέζια υπάρχει και κάποια εναλλακτική επιλογή. Μία από αυτές είναι η χοιρινή τηγανιά, ένα πολύ εύκολο πιάτο που κυκλοφορεί σε διάφορες παραλλαγές και μπορεί να καλύψει εύκολα την ανάγκη για ποικιλία επιλογών στο Πασχαλινό τραπέζι.
Γουακαμόλε και Αβγοκάντο
Η εμβέλεια της εποχής των αβοκάντο προσεγγίζει την περίοδο του Πάσχα, οπότε κυκλοφορούν στην αγορά Ελληνικής παραγωγής, τα οποία συνήθως παράγονται στην Κρήτη (εγώ αν και αρκετά βορειότερα, πειραματίζομαι με το φύτεμα τους).
Το γουακαμόλε είναι μια συνταγή που από την μία πλευρά έχει μια οξύτητα που σπάει την μονοτονία της λίγδας στην γεύση, από την άλλη πλευρά είναι από τις περιπτώσεις που είναι κατάλληλη για να κερδίσει τις εντυπώσεις, καθώς αρκετοί δεν έχουν δοκιμάσει κάτι παρόμοιο και από μια τρίτη πλευρά θα λέγαμε ότι μπορεί να αποτελέσει μια όαση καλών λιπαρών ανάμεσα στα άλλα εδέσματα.
Αν περισσέψει κάποιο αβοκάντο από το μείγμα, αυτό μπορεί να γίνει εύκολα ένα νόστιμο αβγοκάντο, αφού όπως είπαμε και πιο πάνω θα υπάρχουν τριγύρω και διάφορα σπασμένα βραστά αυγά από τους ηττημένους των αυγομαχιών. Άλλωστε όπως λέει και ο λαός… όποιος χάνει στα αυγά, κερδίζει στο αβγοκάντο.
Τζατζίκι
Βέβαια κάποιοι ίσως γκρινιάξουν με τις ξενόφερτες μοντερνιές των αβοκάντο. Χρονιάρες μέρες, δεν είναι τώρα κατάλληλη περίσταση για να χαλιόμαστε και το Greek τζατζίκι έρχεται να σώσει την κατάσταση, καθώς όπως όλοι γνωρίζουμε το σκορδάκι του μας φέρνει πιο κοντά και απογειώνει την κοινωνικότητα μας.
Καλό Πάσχα… και ίσως του χρόνου εμπλουτίσω το μενού με περισσότερες συνταγές.